...ale co się odwlecze... Uważam, że jest to najlepsza część trylogii, w sposób najbardziej przekonujący i poruszający prezentująca uniwersalność ludzkiej natury. Podobieństwo wyraża się m.in. w chęci (czy też potrzebie) rywalizacji. Odbywa się ona na wielu arenach, czy to sportowej (niesamowite ujęcia zmagań pływaków i sprinterów), czy polityczno-ekonomicznej (a co za tym niestety nieodzownie podąża również i militarnej, której od początków służyła rywalizacja naukowców). Na pewno mniej szkodliwa ale za to bardziej efektowna jest rywalizacja artystyczna (moje ulubione ujęcie to prezentacja twórczości wielu malarzy w sposób wskazujący na pociągnięcia tego samego pędzla - włosy się jeżą!)
Oczywiście to wszystko moje subiektywne wrażenia i poglądy, ale to jest kolejny wielki plus tego filmu. Nie ma na świecie dwóch osób, które czują to samo oglądając Naqoyqatsi.