Z Philipem Glassem zapoznalem sie majac chyba 13 albo 14 lat (1995-96) a bylo to za posrednictwem TVP program kocham kino "Koyaanisqtsi" obraz wgniotl mnie w ziemie...Byla pozna pora rodzice chcieli mnie odciagnac w polowie ale skuteczny bojkot ich rozkazow dopelnil emocjonalnej eksplozji ktora caly czas zasypywala mnie z ekranu ... Muzyka byla niesamowita (moj ojciec jest zwolennikiem przestrzennego dzwieku wiec jak na tamte lata mialem elegancki dzwiek z 4 kolumn JVC zasilanych wzmacniaczem 240 watowym)
dobiegajaca z 4 stron pokoju miazdzaco przeszywajca umysl gdy zadudnily puzony i trabki...Seans dobiegl konca a melodia pozostala w umysle ...Potem "Powaqqatsi","Anima Mundi" i "Naqoyqatsi" na ktorego premierze bylem w Kazimierzu Dolnym

Moim zdaniem Trylogia qatsi to najwieksze dokonanie kompozytorskie Glassa zupelnie zlekcewazone przez owczesna Akademie filmowa ... Na przestrzeni tych wszystkich lat po dzis dzien jest charakterystyczny i nader orginalnym tworca niemniej jednak wszystkie jego wspolczesne dokonania muzyczne wg. maja sa tylko nieudolnymi adaptacjami trylogi qatsi ktora powstawala przez 20 lat ... "Koyaanisqatsi" 1982r. , "Powaqqatsi" 1988r. i zamykajace "Naqoyqatsi" 2002r.
Z posrod tych 3 sciezek dzwiekowych najbardziej upodobalem sobie pierwsza z sentymentu i ostatnia z racji najwiekszej nowatorskosci jakiej dopuscil sie Glass...Kiedy ogladalem "godziny" slyszalem dzwieki qatsi wydobywajace sie z pianina."Iluzjonista" nie ukryl w sposob magiczny smyczkowej wirtuozerii a "Notatki o skandalu" bylyby skandalem bez rozbrzmiewajacego ciezkiego puzonu ... "Kundun" nigdy nie znalazlby harmonii bez harmonijnych dzwoneczkow drgajacych delikatnie posrod nieskonczonosci ...
Tak oto dla mnie duch qatsi przekrada sie w tworczosci Glassa i zawsze rozbudza wyobraznie, bo jego muzyka zawsze tworzy obrazy ...


SaLuT